Laatst bijgewerkt op 8 november 2023 door Ecologisch leven
Water is ons kostbaarste goed. Of het nu heb je twee liter per dag nodig of achten of je het nu drinkt uit een fles of de kraanJe hebt het nog steeds nodig.
Een 32 pagina's tellende verslag gepubliceerd in maart 2023 roept op tot een wereldwijde inspanning om ons watergebruik beter te beheren. Maak je geen zorgen, wij hebben het rapport gelezen zodat jij dat niet hoeft te doen.
Het rapport is gepubliceerd door de Global Commission on the Economics of Water (GCEW) en met zo'n naam zou je denken dat ze weten waar ze het over hebben.
In dit artikel onderzoeken we wie de GCEW zijn, wat ze te zeggen hebben over de wereldwijde watercrisis, hoe dit ons allemaal beïnvloedt en wat we eraan kunnen doen.
Inhoudsopgave
Wie zijn de GCEW?
De Global Commission on the Economics of Water is een nieuwe commissie die in mei 2022 van start is gegaan met een tweejarig doel om de manier waarop we water begrijpen en beheren te veranderen.
Ze zijn samengesteld door de Nederlandse overheid en werken samen met de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), een organisatie die 60 jaar geleden werd opgericht en die regeringen adviseert over het bevorderen van duurzame groei.
De GCEW heeft een website die het volgende laat zien wie de leden van de Commissie zijnIn feite zijn het een aantal experts op verschillende gebieden uit een groot aantal landen.
De noodzaak om deze Commissie op te richten begon in 2006 met de publicatie van het Stern-rapport over de economische aspecten van klimaatverandering, en vervolgens in 2021 met de publicatie van het Dasgupta-rapport over de economische aspecten van biodiversiteit. Deze rapporten benadrukten de noodzaak van beter waterbeheer.
Daarom publiceerde de GCEW haar 2023 rapport: Turning the Tide A Call to Collective Action, en zal het in 2024 zijn laatste uitgebreide rapport publiceren.
Het rapport is belangrijk omdat het de eerste keer is dat het wereldwijde watersysteem grondig is onderzocht, waarbij in duidelijke bewoordingen zowel het belang ervan voor naties wordt uitgelegd als de gevaren voor hun welvaart als goed waterbeheer wordt verwaarloosd.
Het waterprobleem
Het beheren van ons water is de sleutel tot het beschermen van al het leven op aarde, en het verkeerd beheren van ons water is nauw verbonden met het klimaatprobleem, evenals het verlies van biodiversiteit over de hele planeet.
De waterschaarste crisis is niet gerelateerd aan de groeiende menselijke bevolking op aarde, het probleem is veel eenvoudiger, we moeten water beheren en het verlies aan biodiversiteit stoppen.
Om het probleem te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen hoe we hier allemaal mee verbonden zijn. De bron van al ons zoet water is regen.
Hoeveel regen een land krijgt, hangt niet alleen af van hoe het water beheert en gebruikt, maar ook van de staat van de bossen en andere ecosystemen in buurlanden.
Dit staat bekend als de groene waterkringloop, die optreedt wanneer planten water uit de grond opnemen en waterdamp uit hun bladeren laten ontsnappen.
Veel regio's zijn voor 40-50% van hun regenval afhankelijk van de groene watercyclus. Dit punt is heel belangrijk, onze buren en hun landgebruik hebben een directe invloed afhankelijk van hoeveel regen we krijgen.
Landen zijn niet alleen met elkaar verbonden door grensoverschrijdende rivieren of grondwaterstromen, maar ook door atmosferische waterdampstromen.
Wereldwijde commissie voor de economie van water
De belangrijkste boodschap hier is dat dit iets is dat ons allemaal aangaat, en tenzij we drastische maatregelen nemen om ons water te beheren, zullen de gevolgen wereldwijd voelbaar zijn.
Waar gaat het water naartoe?
Voor de productie van sommige van onze alledaagse artikelen zijn enorme hoeveelheden water nodig. Voor de productie van een gemiddeld T-shirt is 2.500 liter water nodig. Avocado's, amandelen en zelfs waterflessen kosten veel water om te produceren. Wereldwijd wordt 70-80% van het zoetwater gebruikt voor landbouw.
In een handel die bekend staat als 'virtueel water' of 'onzichtbaar water' exporteren regio's die waterintensieve gewassen exporteren in feite hun water. Het meest voor de hand liggende gebruik van virtueel water is voor landbouwproducten, maar ook voor een groot aantal industriële producten is veel water nodig.
Aan de oppervlakte lijkt het misschien alsof landen en regio's met waterschaarste geld verdienen door hun water te exporteren, maar hun afhankelijkheid van eindige watervoorraden zal op de lange termijn schadelijk zijn.
Gevolgen van verkeerd waterbeheer
Het rapport zegt dat als we dit decennium geen drastische maatregelen nemen, we in 2030 een tekort van 40% kunnen hebben om aan onze waterbehoeften te voldoen.
Verontrustend, klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit worden in toenemende mate gekoppeld aan de watercrisis.
Water is niet alleen een slachtoffer van klimaatverandering, het is ook een van de belangrijkste oorzaken. Zoet water is de drijvende kracht achter alle natuurlijke koolstofopslag.
De gevolgen van klimaatverandering veroorzaken extreme watergebeurtenissenwaardoor het vermogen van de natuur om koolstof te absorberen direct afneemt. Droogtes veroorzaken enorme verliezen aan biomassa, koolstof en biodiversiteit door branden.
Het verlies van wetlands leidt tot meer overstromingen. Meer dan een vijfde van de mangrovemoerassen die ooit langs tropische kusten lagen, is bijvoorbeeld vernietigd en gekapt om plaats te maken voor landbouwgrond en aquacultuur.
Het verlies van deze wetlands, de grootste koolstofopslagplaatsen op aarde, en van bodemvocht vermindert het vermogen van terrestrische en bosecosystemen om koolstof op te slaan en bescherming te bieden tegen overstromingen.
In de komende jaren dreigen deze natuurlijke ecosystemen, die gewoonlijk koolstof opslaan, producenten van broeikasgassen te worden, met catastrofale gevolgen voor de snelheid waarmee de aarde opwarmt.
Als we falen op het gebied van water, zullen we ook falen op het gebied van klimaatverandering. Om ervoor te zorgen dat de overgang naar energiebronnen met een lage uitstoot de vraag naar eindige waterbronnen vermindert in plaats van vergroot, moeten we ook ons beleid voor beide coördineren.
Wat zijn de oplossingen?
Hoewel het waterprobleem ons allemaal aangaat, biedt het gelukkig ook oplossingen waar we allemaal van kunnen profiteren. Als we dit probleem wereldwijd kunnen aanpakken, zoals we hebben gedaan met de Protocol van Montrealis er een kans dat al onze economieën hiervan kunnen profiteren en duurzaam kunnen groeien.
Het goede nieuws is dat we volgens het GCEW al beschikken over de wetenschap, het grootste deel van de technologie en de politieke knowhow om watergebruik wereldwijd duurzaam te maken.
Enkele van de eenvoudigste manieren om waterbronnen te beheren, zijn ook enkele van de meest effectieve. Het dichten van lekken in leidingen is een typisch voorbeeld, omdat verouderde of slecht onderhouden infrastructuur veel water verspilt. Elk jaar kan er 300 liter water verloren gaan door een lekkende kraan.
Een andere belangrijke oplossing is het effectief organiseren van watergebruik. Als we dit op wereldschaal kunnen doen, kunnen we ervoor zorgen dat iedereen toegang heeft tot genoeg water om in zijn behoeften te voorzien, terwijl we het op een duurzame manier gebruiken.
De GCEW hebben in hun rapport een zeven punten tellende oproep tot actie uiteengezet die volgens hen de stappen zijn die we in dit decennium moeten nemen als we het waterprobleem willen oplossen.
Ten eerste moeten we de mondiale watercyclus beheren als een mondiaal gemeengoed dat collectief en in ieders belang moet worden beschermd.
Ten tweede moeten we een resultaatgerichte, missiegedreven benadering van water aannemen, die alle belangrijke rollen omvat die water speelt in het welzijn van de mens. Met andere woorden, we moeten het recht op veilig drinkwater vervullen.
Ten derde moeten we stoppen met het te laag beprijzen van water. Een correcte prijszetting, gecombineerd met gerichte hulp aan de armen, zal ervoor zorgen dat water efficiënter gebruikt wordt in elke sector, eerlijker verdeeld wordt onder alle bevolkingsgroepen en duurzamer is, zowel lokaal als wereldwijd.
Wat dit punt eigenlijk wil bereiken is dat we water waarderen zoals het hoort. Misschien is de reden dat veel sectoren, zoals de landbouw, water verspillen wel dat het een kostbare hulpbron is die ondergewaardeerd wordt.
Veel industrieën en individuen (niet allemaal) doen alsof water een oneindige bron is die nooit opraakt. Dit is gewoon niet waar, of je nu in de wetlands of in de woestijn woont, water is eindig voor iedereen en al het leven.
Als de prijs van water goed gereguleerd is, kan het verhogen van de prijs inkomsten opleveren die geïnvesteerd kunnen worden in watersystemen, innovatie in waterbehoud en subsidies voor kwetsbare gemeenschappen die zich geen water kunnen veroorloven. Deze regulering moet ervoor zorgen dat er altijd rekening wordt gehouden met punt twee en dat iedereen genoeg water heeft om in zijn behoeften te voorzien, ongeacht de kosten.
Punten vier, vijf en zes hebben betrekking op hoe we deze duurzame waterbeweging gaan financieren. Het vierde punt is dat we de subsidies ($700 miljard) moeten verminderen die overmatig watergebruik en andere milieuonvriendelijke praktijken stimuleren.
Daarnaast moeten bedrijven, organisaties en overheden transparanter zijn in het openbaar maken van hun watervoetafdruk, wat ons zal helpen om efficiënter watergebruik te stimuleren.
Punt vijf is het opzetten van Just Water Partnerships om te investeren in lage-inkomenslanden. Iedereen voorzien van water en sanitaire voorzieningen zou iets meer dan 21 miljard pond per jaar kosten tegen 2030, of 0,1% van het wereldwijde BBP. De Wereldbank schat dat de economische voordelen van deze investering $60 miljard per jaar zouden zijn.
Punt zes gaat over het versterken van zoetwateropslagsystemen en irrigatiesystemen. Dit is belangrijk omdat het de noodzaak benadrukt om het watergebruik in de landbouw te verbeteren, die ongeveer 80% van het water in de wereld verbruikt.
Ontwikkelingen in sensortechnologie openen nieuwe mogelijkheden. Veldsensoren kunnen het vochtgehalte in de bodem al vanaf $2 per jaar monitoren, waardoor boeren weten of irrigatie nodig is en irrigatie nauwkeuriger kunnen kalibreren dan voorheen. Op systemen voor kunstmatige intelligentie geavanceerder worden, zullen ze ons helpen onze watervoetafdruk te controleren.
Als we slimme irrigatiesystemen kunnen stimuleren en opschalen, kunnen we een win-win situatie creëren voor zowel boeren, innovators als het milieu. Dit is een enorme kans voor innovators en investeerders die werken of willen werken met waterbesparing en irrigatietechnologie.
Punt zes benadrukt ook de noodzaak van waterrecycling in de mijnbouwsector. De winning van lithium, dat wordt gebruikt in batterijen voor elektrische auto's, is zeer energie-intensief. Door dit water te recyclen en innovatieve technologieën te gebruiken, zoals directe lithiumwinning, kunnen we het waterverbruik aanzienlijk terugdringen.
Tot slot gaat punt zeven over internationale samenwerking. Adequaat waterbeheer kan niet bereikt worden door het huidige gefragmenteerde mondiale bestuur. De GCEW suggereert dat door waterbehoud op te nemen in handelsovereenkomsten, we kunnen helpen bij het bevorderen van internationale inspanningen om water goed te beheren.
Hoe kan ik helpen?
Het spreekt voor zich dat je thuis kunt helpen door geen water te verspillen. Douche alleen zo lang als nodig is, laat de kraan niet lopen, enz. We hebben een aantal tips om thuis water te besparen die je misschien interesseren.
Maar om op wereldschaal te helpen, kun je op een paar manieren bijdragen. De eerste is om je stemrecht uit te oefenen en druk uit te oefenen op je lokale en nationale politici om efficiënter met water om te gaan. Organisaties zoals Greenpeace doet dit al.
Ten tweede, kies verstandig waar je je geld investeert. Als je een investeerder bent, wat is dan de watervoetafdruk van het bedrijf waarin je overweegt te investeren? Je kunt overwegen om bij te dragen aan een fonds zoals het Kenyan Pooled Water Fund (KPWF), dat waterprojecten bundelt.
Je zou kunnen kijken naar de watervoetafdruk van de producten die je koopt. Katoen kan een enorme watervoetafdruk hebben, dus als je kleding koopt die is gemaakt van biologisch katoen, linnen of gerecyclede producten, kun je je watervoetafdruk verminderen.
Niet alle bedrijven maken hun watervoetafdruk bekend en de bedrijven die dat wel doen, houden mogelijk geen rekening met de volledige lengte van de keten - meestal heeft het begin van de toeleveringsketen de grootste watervoetafdruk.
Hopelijk zal dit veranderen. Het is onze hoop en die van het GCEW dat overheden dit rapport en hun eindrapport in 2024 serieus zullen nemen. Als ze dat doen, kunnen we wereldwijd beter waterbeheer verwachten en meer transparante opties voor u als investeerder en/of consument.
We moeten het bewustzijn over dit probleem vergroten en politici, organisaties en bedrijven aansporen om dringend actie te ondernemen om deze kostbaarste hulpbron te redden. De voordelen hiervan zullen veel groter zijn dan de kosten.
